Out of my brain, de M.A. Martín: existencia tinguida dun nihilismo descorazonador
Pillounos por sorpresa atoparnos de novo cun personaxe tan entrañable como Brian The Brain, ao que coñecimos de neno, nunha fase intermedia de preadolescente e agora vemos como un malpocado que anda pola trintena e que a duras penas conseguiu encaixar nunha aséptica sociedade futurista.
Miguel Ángel Martín (León, 1960) é un dos historietistas españois máis respectados e galardoados tanto a nivel nacional como internacional. Polémico e controvertido polo seu estilo directo e cru e sobre todo polo xeito explícito que ten de tratar temás tabú para a maioría de xente da súa xeración. Foi, sen dúbida algunha, un visionario ao crear este personaxe a comezos dos noventa.
Ao reler as primeiras historias de Brian (compiladas por La Cúpula na colección Brut e posteriormente nun tomo integral aínda dispoñible) sorprende a exactitude do que daquela imaxinou o autor sobre os avances en materias como a xenética, a nanotecnoloxía, a robótica ou os implantes. Estes son algúns dos temas que xorden nas historias de Brian, aparentemente de forma casual, xa que o noso interese principal non deixará de ser nunca a difícil aventura que supón cada un dos días do noso protagonista.
Miguel Ángel Martín reconstruíu o mito do monstro que ao mesmo tempo personifica a pureza e unha extraordinaria dozura creando un forte contraste co que o rodea e á vez co resto da súa obra.
Brian naceu cunha malformación xenética como consecuencia dos experimentos aos que foi sometida a súa nai durante moito tempo: o seu cerebro está exposto, non ten cráneo. Isto, que non deixa de ser un simbolismo, dotouno así mesmo de certas aptitudes como a telepatía, a telequinesia e unha intelixencia superior. Durante a súa nenez, ao igual que a súa nai, serviu de cobaia en BIO-LAB e ao chegar á idade adulta (igual que millóns de mozos de Occidente) atópanlle un anodino traballo de oficina.
Cando era neno, e malia o seu elevado grao de consciencia, non lle importaba expoñer a súa deformidade. Conviviu con nenos normais mentras llo permitiron e tentou ser todo o feliz que puido. Logo compartiu a súa existencia con outros nenos discapacitados e tivo que ver auténticas atrocidades.
Agora de adulto oculta o seu cerebro baixo un gorro que nunca se quita (algo tamén moi significativo), prefire estar á marxe, non se relaciona e cústalle controlar a súa telequinesia e os seus pensamentos, que se convirten de xeito involuntario en palabras. Non emprega as redes sociais, que considera superficiais e narcisistas, e como xa lle acontecera na preadolescencia, cando cre ter atopado a alguén para establecer unha relación gratificante e afectuosa a oportunidade esvaécese ao instante e para sempre.
En Out of my brain, o novo tomo que Rey Lear-Reino de Cordelia acaba de publicar con exquisito gusto e co que conclúen as aventuras de Brian, o autor formula unha serie de paralelismos abraiantes e precisos. Aparentemente estamos ante un álbum menos intenso que o da súa nenez, tinguido dun nihilismo descorazonador, exactamente igual que a existencia de Brian.
O máis probable é que Miguel Ángel Martín se volvera adiantar ao seu tempo.
Out of my brain. Viaje sin retorno
Miguel Ángel Martín
Rey Lear
Tomos: 1